Wybrałam się dzisiaj do centrum ogrodniczego:)
Na pierwszy ogień poszedł Rododendronik czerwony .. nie wiem czy dobrze zrobiłam bo to nie jest mało wymagająca roślinka więc dla mnie ogrodowego laika to nielada wyzwanie;)
Podczas zakupów wiedziałam, że mam kupić do niego torf ale chyba nie doczytałam bo powinnam też rozejrzeć się za korą sosnową a tego nie wiedziałam:/ No cóż .. rododendron siedzi już w ziemi więc w niedzielę dokupię kory i lekko go podsypię :)
Drugie napatoczyły się Jałowczyki :) Tych jeszcze nie posadziłam :) czekają na lepsze czasy;))
Ostatnia do wózka wpakowała się jabłonka. Nie mogłam jej nie przyjąć pod swoje skrzydła:)
A popołudniu przyjechała na inspekcje moja psiapsióła z uczelnianej ławki z małżowiną i przywieźli nam przepieknego kolejnego Rododendronka:)
Dla RODODENDRONÓW ... Gleba musi być kwaśna i stale lekko wilgotna. W większości ogrodów gleba jest obojętna lub lekko kwaśna, bo w takiej właśnie dobrze rośnie większość roślin - ale nie różaneczniki. Dlatego w miejscu, gdzie chcemy posadzić różaneczniki, gleba powinna zostać wymieniona.
Przygotowanie podłoża:
Przed sadzeniem wykopujemy duży dół głębokości 40-50 cm i szerokości 80 cm i wypełniamy go mieszanką przeznaczoną specjalnie dla azalii i różaneczników . Takie gotowe mieszanki można kupić w sklepach ogrodniczych. Podłoże miesza się z ziemią ogrodową, zgodnie z zaleceniami producenta podanymi na opakowaniu. Można też samodzielnie sporządzić odpowiednie podłoże: wymieszać torf, przekompostowaną korę sosnową i ziemię ogrodową w proporcjach 1:1:1 - i w takiej mieszance posadzić rośliny. Do takiego podłoża można dodać garść nawozu do różaneczników.
Wybór stanowiska:
Różanecznikom bardzo służy wilgotny (leśny) klimat, dlatego najlepiej czują się w lekkim cieniu - na przykład pod koronami drzew, gdzie są osłonięte od prażącego słońca i silnych wiatrów.
Podlewanie:
Ważne jest, by było regularne, zwłaszcza wiosną, gdy różaneczniki kwitną i późną jesienią, gdy szykują się do zimy. Rośliny, które zgromadziły w liściach dużo wody, lepiej zimują.
Okrywanie na zimę:
Krzewy (zwłaszcza młode) dobrze jest przykryć włókniną lub gałązkami świerkowymi, co osłoni je przed mroźnymi wiatrami i intensywnym wczesnowiosennym słońcem.
Inne zabiegi pielęgnacyjne:
Powierzchnię wokół krzewów wyłożyć 5-centymetrową warstwą kory, aby ochronić ziemię przed szybkim wysychaniem i utrudnić rozwój chwastów, usuwać (wyłamywać) przekwitłe kwiatostany, aby przedłużyć okres kwitnienia krzewów, nie przekopywać ziemi wokół krzewów, aby nie uszkodzić ich bardzo płytkiego systemu korzeniowego.
To teraz kilka info o IGLAKACH:))
Iglaste można sadzić tylko dwa razy w roku. Najlepsza pora na sadzenie iglastych to wiosna (koniec kwietnia i początek maja) oraz jesień (drugi okres sadzenia - koniec sierpnia-początek września). Jeśli zasadzimy później, rośliny nie zdążą się zakorzenić. Świerki najlepiej przyjmują się, jeśli zostaną zasadzone pod koniec sierpnia, w pierwszej połowie września, gdy już skończyły rosnąć, na końcach gałązek uformowały się pąki. Sosny, żywotniki, jałowce lepiej sadzić wiosną, gdy ziemia dobrze się rozgrzeje. Do środka maja można sadzić również świerki.
Korzenie wielu iglastych są powierzchniowe, zrośnięte w gęste kępki, dlatego przygotowując do wykopania przewidziane sadzonki trzeba bardzo dobrze podlać. Przed sadzeniem najlepiej włożyć doniczkę na godzinę do wiaderka z woda:)Przy transporcie korzenie należy zawinąć w kawałek materiału czy powłokę polietylenową, żeby nie odpadła ziemia.
W stałe miejsce zaleca się sadzić 4-8-letnie iglaste. Sadzi się koniecznie z gruzłem ziemi, odpowiadającym wielkości rośliny. Dół, w który będzie sadzona roślina, musi być większy niż kiść korzeni. W glebie słabej jakości trzeba wykopać większy dół, na dnie rozsypać urodzajną glebę. Zasadzając blisko środka dołu, od strony dominujących traw, wbija się tyczkę do przywiązania drzewka. Do przygotowanego do zasadzenia dołu wkłada się wilgotny torf, miesza się go z ziemią, torfem czy kompostem. Do dołu nie można wkładać świeżego obornika. Musi być dobrze przegniły, w równych proporcjach zmieszany z liściastą czy darniową ziemią kompostową. Przy sadzeniu należy starać się nie naruszyć korzeni, zachować gruzeł ziemi naokoło nich. Korzenie rośliny trzeba zasypać urodzajną glebą. Szyjka korzenia sadzonej rośliny musi być równa z powierzchnią gleby. Sadzonka musi być zasadzona na takiej samej głębokości, na jakiej rosła w szkółce. W lekkich piaszczystych i suchych glebach można sadzić i głębiej. W ciężkich glebach, po zasadzeniu zbyt głęboko, można zaszkodzić roślinom. Do tyczki drzewko przywiązuje się w dwóch miejscach - na górze tyczki i na wysokości około 0,3-0,5 m od powierzchni ziemi.
Przy brzegach dołu usypuje się niewielkie wzniesienie, żeby woda nie wypłynęła podczas podlewania. Ziemię na około sadzonki ugniata się, kilkakrotnie obficie się ją podlewa, nawozi torfem czy kompostem. Nie pozwoli to na rośnięcie chwastów, zatrzyma wilgoć, pozytywnie wpłynie na działalność mikroorganizmów gleby i będzie odżywiać glebę. Nawożone drzewa i krzaki lepiej się przyjmują i szybciej rosną. Jeśli pogoda jest sucha, po zasadzeniu trzeba podlewać obficie, 3-5 razy. Jeśli rośliny były sadzone wiosną, trzeba je podlewać przez cały sezon letni, zwłaszcza, jeśli lato jest gorące i suche.
Zasadzone jesienią iglaste do zamarznięcia (niezależnie od pogody) trzeba ciągle obficie podlewać. Wtedy lepiej zimują (igły wyparowują część wilgoci zimą).
Zasadzone wiosną jałowce trzeba również podlewać dłużej (przez około miesiąc).
Duży wybór rodzajów
Jałowce. Praktycznie wszystkie rodzaje jałowca mają leżące gałęzie. Gama kolorystyczna igieł jest różna. Porosty jałowca często aktywnie zapuszczają korzenie, w taki sposób krzaki rozprzestrzeniają się na dużym obszarze. Jałowiec lepiej rośnie w glebie piaszczystej, na stromym zboczu, w otwartym, słonecznym miejscu czy przy schodach, niewysokich tarasach i ściankach podporowych. Marnieje w cieniu drzew, a krzak rosnący w słońcu czy w jasnym półcieniu będzie bujniejszy.
Jedna z najmniej wymagających roślin iglastych - jałowiec sabiński (Juniperus sabina). To bardzo ładny krzak, jednak szybko roście wszerz (w ciągu 10 lat szerokość sięgnie 2-3 m). Ten rodzaj jałowca sadzi się zarówno pojedynczo, jak też grupami w klombach, przy ścianach, w alpinariach. Bardzo ładnie wygląda w kompozycji ze zboczem kamiennym.
